Σήμερα πολλά διαστημικά γραφεία ζουν σε ένα είδος αγώνα για να δουν ποια είναι η πρώτη ικανή να μεταφέρει έναν άνθρωπο στον Άρη. Πριν συμβεί αυτό, υπάρχουν πολλές τεχνολογίες που πρέπει να δοκιμαστούν και μελέτες που πρέπει να γραφτούν για να επιβεβαιωθεί ότι μια αποστολή αυτού του τύπου μπορεί πραγματικά να είναι βιώσιμη. Στα πλαίσια του έργου Μαρτίου 2020 όπου η NASA θέλει να αναπτύξει μια νέα αποστολή εξερεύνησης, διαπιστώνουμε ότι η δυνατότητα ενσωμάτωσης ενός είδους αυτόνομο ελικόπτερο.
Ωστόσο, η δημιουργία ενός drone με αυτά τα χαρακτηριστικά αντιπροσωπεύει μια σειρά προκλήσεων που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι μηχανικοί και οι επιστήμονες, καθώς, μεταξύ άλλων, η ατμόσφαιρα του πλανήτη είναι εντελώς διαφορετική, από την άποψη της πυκνότητας, από εκείνη της Γης, έτσι ένα αεροσκάφος, για παράδειγμα, με σταθερή πτέρυγα θα χρειαζόταν ένα τεράστιο άνοιγμα φτερών για να αντισταθμίσει την πτήση, οπότε οποιαδήποτε αποτυχία θα μπορούσε να σημαίνει μια ηχηρή αποτυχία στο έργο λόγω, μεταξύ άλλων πράγματα, επειδή η επισκευή του μπορεί να είναι κυριολεκτικά αδύνατη.
Με όλα αυτά κατά νου, η NASA έθεσε τους μηχανικούς του Εργαστήριο Jet Propulsion Laboratoy σε ένα έργο που επιδιώκει να δημιουργήσει ένα drone με σχήμα ελικοπτέρου. Ανάμεσα στα πιο ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά που πρέπει να επισημάνετε, για παράδειγμα, ένα βάρος που θα ήταν περίπου χιλιόγραμμο, έλικες με άνοιγμα φτερών περίπου μία μετρητής μήκους, ένα σύστημα με το οποίο πρέπει να φορτίζονται οι μπαταρίες σας ηλιακή ενέργεια (αρκετό για να προσφέρει αυτονομία πτήσης περίπου τριών λεπτών) ...
Ο πραγματικός στόχος ενός αεροσκάφους αυτού του τύπου είναι να είναι σε θέση να πραγματοποιήσει εργασία αναγνώρισης πεδίου έτσι ώστε να εντοπίζονται οι καλύτερες διαδρομές ταξιδιού, ώστε το χερσαίο όχημα να μπορεί να κινείται χωρίς μεγάλη δυσκολία Χωρίς αμφιβολία, ζούμε χρόνια τεχνολογικών ανακαλύψεων που θα θυμόμαστε στο όχι πολύ μακρινό μέλλον.