Μια ομάδα ερευνητών που απαρτίζεται από προσωπικό από αναγνωρισμένα κέντρα όπως το Πανεπιστήμιο Rutgers-New Brunswick και το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Γεωργίας συνεργάζονται για την ανάπτυξη νέων μεθόδων με τις οποίες μπορούν να επιτευχθούν αποτρέψτε και αποτρέψτε την παραβίαση τρισδιάστατου εκτυπωτή ή τουλάχιστον αυτή δεν είναι τόσο απλή διαδικασία όσο μέχρι τώρα.
Με τα δικά του λόγια Σαμάν Αλιάρι Ζονούζ, ερευνητής στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο Rutgers-New Brunswick:
Θα είναι ελκυστικοί στόχοι επειδή αντικείμενα και τρισδιάστατα τυπωμένα αντικείμενα χρησιμοποιούνται σε κρίσιμες υποδομές σε όλο τον κόσμο και οι διαδικτυακές επιθέσεις μπορούν να προκαλέσουν αστοχίες στην υγειονομική περίθαλψη, τις μεταφορές, τη ρομποτική, την αεροπορία και το διάστημα.
Η βιομηχανία ενδιαφέρεται πολύ για την εξάλειψη κάθε κινδύνου όταν ένας τρισδιάστατος εκτυπωτής μπορεί να παραβιαστεί
Από την άλλη πλευρά, για mehdi javanmard, συν-συγγραφέας του έργου και καθηγητής στο ίδιο εκπαιδευτικό κέντρο:
Φανταστείτε την εξωτερική ανάθεση της κατασκευής ενός αντικειμένου σε μια εγκατάσταση εκτύπωσης 3D και δεν έχετε πρόσβαση στους εκτυπωτές τους. Δεν υπάρχει τρόπος να εξακριβώσετε εάν μικρά ελαττώματα, αόρατα με γυμνό μάτι, έχουν εισχωρήσει στο προϊόν σας. Τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να είναι καταστροφικά και δεν θα μπορούσατε να εντοπίσετε από πού προέρχεται το πρόβλημα.
Ακριβώς κοιτάζοντας τον θόρυβο και την κίνηση του εξωθητή, μπορούμε να μάθουμε αν η διαδικασία εκτύπωσης ακολουθεί το σχέδιο ή εισάγεται κακόβουλο ελάττωμα. Αυτή η ιδέα είναι παρόμοια με τον τρόπο που χρησιμοποιούνται παράγοντες αντίθεσης ή βαφές για τη λήψη πιο ακριβών εικόνων όγκων, όπως βλέπουμε σε μαγνητικές τομογραφίες ή αξονικές τομογραφίες. Θα δείτε περισσότερους τύπους επιθέσεων καθώς και προτεινόμενες άμυνες στη βιομηχανία εκτύπωσης 3D σε περίπου πέντε χρόνια.
Όπως μπορείτε να δείτε, αντιμετωπίζουμε ένα από τα πιο ευαίσθητα ζητήματα στον κόσμο, ειδικά αν λάβουμε υπόψη ορισμένους παράγοντες, όπως το τεράστιο χρηματικό ποσό που δαπανούν ορισμένες εταιρείες για την ανάπτυξη των προϊόντων τους, τα οποία, με τη σειρά τους, μπορούν να πουληθούν πολύ καλά αν πέσουν σε λάθος χέρια.