Biorąc pod uwagę argumenty, których używa DARPA Aby zrealizować ten projekt i wydać wiele tysięcy dolarów na jego rozwój, obecne quadcopters są idealne do robienia zdjęć lotniczych, a nawet do wyścigów, ale ich małe śmigła nie sprawiają, że są one interesujące do znacznie poważniejszych prac, takich jak misje wojskowe, a nawet humanitarne. pomoc w przypadku używania bezzałogowych statków powietrznych, które bardzo przypominają niektóre obecne statki powietrzne.
Daleko od tego wszystkiego, prawda jest taka, że zostało udowodnione, że przynajmniej dzisiaj stałopłat może latać znacznie dalej i przewozić cięższe ładunki, co czyni je idealnymi do niektórych misji. Niestety, mają również cechy w swojej architekturze, które bardzo ich obciążają, na przykład fakt, że nie mogą startować ani lądować pionowo, jak same quadcoptery lub niektóre projekty hybrydowe, w których koncepcja stałopłatu i kilku silników jest mieszana w tym samym. maszyna.
Project SideArm to rozwiązanie, którego szuka DARPA, aby zmusić swoje wojskowe drony do startu i lądowania bez potrzeby posiadania pasa startowego.
Aby spróbować rozwiązać ten problem w DARPA, postanowili postawić na rozwiązanie, które im ona zaoferowała Nauka o lotach w Aurorze pod nazwą Projekt SideArm gdzie we wstępnym raporcie inżynieryjnym dosłownie powiedziano nam o „przenośnym i autonomicznym urządzeniu zdolnym do poziomego startu i podnoszenia bezzałogowych statków powietrznych o wadze do 900 funtów w ciężarówkach, statkach i obiektach znajdujących się na lądzie. Niewątpliwie dość ciekawe rozwiązanie, gdyż sprawi, że wojskowy dron stałopłatowy będzie mógł wylądować w dowolnym miejscu.
Jak widać na filmie umieszczonym zaraz na początku rozbudowanego wpisu, w zasadzie opracowano mechanizm umożliwiający latanie drona z pozycji statycznej przy użyciu techniki bardzo podobnej do tej stosowanej rzucić kamieniem procą podczas gdy, aby je złapać, używana jest inna bardzo znana technika i podobny do używanego przez lotniskowce aby myśliwce wylądowały na ich krótkim pasie startowym.