Rodzaje drukarek 3D i ich charakterystyka

W poprzednim artykule dokonaliśmy swego rodzaju wprowadzenia do świata drukarek 3D. Teraz nadszedł czas, aby zagłębić się w tę technologię, dowiedzieć się więcej o sekretach, które skrywają te zespoły, a także o rodzaje istniejących drukarek 3D. Coś ważnego przy wyborze właściwego, ponieważ wszystkie mają swoje wady i zalety, więc zawsze znajdzie się taki, który będzie bardziej zgodny z Twoimi potrzebami.

Rodzaje drukarek 3D według technologii druku

Rodzaje drukarek 3D są bardzo liczne i można klasyfikować według różnych kryteriów. Oto niektóre z najważniejszych:

główne rodziny

Podobnie jak drukarki konwencjonalne również mają kilka rodzin, drukarki 3D można podzielić głównie na 3 grupy:

atrament: nie jest to zwykły atrament, ale mieszanka proszkowa, taka jak celuloza lub gips. Drukarka zbuduje model z tego konglomeratu kurzu.

Zaleta	Wady
Niedrogi sposób na produkcję w dużej ilości.	Bardzo delikatne elementy, które wymagają hartowania.

Laser/LED (optyka): to technologia stosowana w drukarkach żywicznych 3D. Zasadniczo zawierają ciecz w zbiorniku i są poddawane działaniu lasera w celu zestalenia żywicy i utwardzaniu UV w celu utwardzenia. To sprawia, że żywica (fotopolimer na bazie akrylu) przekształca się w solidny kawałek o wymaganym kształcie.

Zaleta	Wady
Możesz drukować bardzo złożone kształty.	Są drogie.
Bardzo wysoka precyzja druku.	Bardziej przeznaczony do użytku przemysłowego lub profesjonalnego.
Doskonałe wykończenie powierzchni wymagające niewielkiej lub żadnej obróbki końcowej.	Mogą generować toksyczne opary, więc nie nadają się do domów.

Iniekcja: czy te, które głównie używają włókna (zwykle termoplastyczne) takie jak PLA, ABS, Tuvalu, nylon itp. Ideą tej rodziny jest tworzenie kształtów poprzez osadzanie stopionych warstw tych materiałów (mogą być bardzo zróżnicowane). Rezultatem jest solidny element, choć wolniejszy i mniej precyzyjny niż laser.

Zaleta	Wady
niedrogie modele.	Są powolne.
Polecany dla hobbystów, użytku domowego i edukacji.	Tworzą model warstwami, a w zależności od grubości filamentu wykończenie może być gorszej jakości.
Mnogość materiałów do wyboru.	Niektóre części opierają się na wspornikach, które muszą być wydrukowane, aby utrzymać część.
Solidne wyniki.	Potrzebują więcej przetwarzania końcowego.
Do wyboru jest wiele marek i modeli.

Niektóre konkretne drukarki 3D, takie jak beton lub biodruk, mogą być oparte na jednej z tych rodzin, ale z pewnymi modyfikacjami.

Gdy te rodziny są już znane, w kolejnych sekcjach dowiemy się więcej o każdej z nich oraz o możliwych technologiach.

Żywiczne i/lub optyczne drukarki 3D

Te żywiczne i optyczne drukarki 3D Są jednymi z najbardziej wyrafinowanych i osiągają najlepsze wyniki w swoich wykończeniach, ale są też zazwyczaj znacznie droższe. Ponadto w niektórych przypadkach będą również potrzebować dodatkowych urządzeń, takich jak mycie i utwardzanie, ponieważ te funkcje nie są zintegrowane z samą drukarką (lub w przypadkach, gdy czyszczenie części w MSLA jest uciążliwe).

Umyty: Po wydrukowaniu części 3D potrzebny jest proces mycia. Ale zamiast szczotkować i spryskiwać część, możesz zdjąć gotową część z platformy roboczej i skorzystać z pralek. Będą one pełnić funkcję automatycznej myjni samochodowej ze śmigłem, które obraca się magnetycznie wewnątrz i miesza płyn czyszczący (zbiornik pełen alkoholu izopropylowego -IPA-) wewnątrz hermetycznie zamkniętej kabiny.
Opieka: po oczyszczeniu konieczne jest również utwardzenie elementu, czyli wystawienie na działanie promieni ultrafioletowych, które zmieniają właściwości polimeru i utwardzają go. W tym celu stacja utwardzania wyjmuje część z cieczy czyszczącej, w której była zanurzona, suszy ją obracając, aby dosięgnąć wszystkich stron. Gdy to zrobisz, pasek UV LED zacznie utwardzać kawałek, jak gdyby był piekarnikiem.

SLA (Stereolitografia)

To technika stereolitografii to dość stara metoda, która została przerobiona na drukarki 3D. Stosowana jest światłoczuła żywica płynna, która twardnieje w miejscach, w które pada wiązka lasera. W ten sposób powstają warstwy, aż do osiągnięcia gotowego elementu.

Zaleta	Wady
Gładkie wykończenie powierzchni.	Wysoki koszt.
Możliwość drukowania skomplikowanych wzorów.	Mniej przyjazny dla środowiska.
Najlepsze do małych części.	Wymaga utwardzania po wydrukowaniu.
Szybki	Nie można drukować dużych części.
Różnorodność materiałów do wyboru.	Te drukarki nie należą do najtrwalszych i najsolidniejszych.
Kompaktowy i łatwy w transporcie.

SLS (selektywne spiekanie laserowe)

To kolejny proces selektywne spiekanie laserowe podobny do DLP i SLA, ale zamiast płynu zostanie użyty proszek. Wiązka laserowa topi się i przywiera warstwa po warstwie, aż do powstania ostatecznego modelu. Zaletą tej metody jest to, że można użyć wielu różnych materiałów (nylon, metal,…) do tworzenia części, które są trudne do wykonania tradycyjnymi metodami, takimi jak formy lub wyciskanie.

Zaleta	Wady
Drukowanie wsadowe można wykonać w łatwy sposób.	Ograniczona ilość materiałów.
Cena druku jest stosunkowo przystępna.	Nie pozwala na recykling materiału.
Nie wymaga podpór.	Potencjalne zagrożenia dla zdrowia.
Bardzo szczegółowe elementy.	Kawałki są kruche.
Dobry do użytku eksperymentalnego.	Przetwarzanie końcowe jest trudne.
Możesz drukować większe części.

DLP (cyfrowe przetwarzanie światła)

Ta technologia cyfrowe przetwarzanie światła to kolejny rodzaj druku 3D podobny do SLA, a także wykorzystuje światłoutwardzalne płynne fotopolimery. Różnica polega jednak na źródle światła, które w tym przypadku jest cyfrowym ekranem projekcyjnym, skupiającym się na punktach, w których żywica musi stwardnieć, przyspieszając proces drukowania w porównaniu do SLA.

Zaleta	Wady
Wysoka prędkość druku.	Niebezpieczne materiały eksploatacyjne.
Wielka precyzja.	Materiały eksploatacyjne mają wysoki koszt.
Nadaje się do różnych zastosowań.
Drukarka 3D o niskim koszcie.

MSLA (zamaskowana umowa SLA)

Opiera się na technologii SLA i ma wiele wspólnych funkcji, ale jest rodzajem zamaskowana technologia SLA. Oznacza to, że wykorzystuje matrycę LED jako źródło światła UV. Innymi słowy, ma ekran LCD, przez który emitowane jest światło dopasowane kształtem do warstwy, odsłaniając jednocześnie całą żywicę i osiągając wyższe prędkości drukowania. Oznacza to, że ekran wyświetla plasterki lub plasterki.

Zaleta	Wady
Gładkie wykończenie powierzchni.	Wysoki koszt.
Możliwość drukowania skomplikowanych wzorów.	Mniej przyjazny dla środowiska.
Szybkość drukowania.	Wymaga utwardzania po wydrukowaniu.
Różnorodność materiałów do wyboru.	Nie można drukować dużych części.
Kompaktowy i łatwy w transporcie.	Te drukarki nie należą do najtrwalszych i najsolidniejszych.

DMLS (bezpośrednie spiekanie laserowe metali) lub DMLS (PolyJet Direct Metal Laser Spiekanie)

W tym przypadku generuje obiekty w podobny sposób jak SLS, z tą różnicą, że proszek nie topi się, ale jest podgrzewany przez laser do punktu, w którym może się łączyć na poziomie molekularnym. Ze względu na naprężenia elementy są zwykle nieco kruche, chociaż można je następnie poddać obróbce termicznej, aby były bardziej odporne. Technologia ta jest szeroko stosowana w przemyśle do produkcji części metalowych lub stopowych.

Zaleta	Wady
Bardzo przydatne w przemyśle.	twarze.
Mogą być używane do drukowania części metalowych.	Zazwyczaj są duże.
Nie wymaga podpór.	Części mogą być kruche.
Bardzo szczegółowe elementy.	Wymaga post-procesu, który obejmuje wyżarzanie w celu stopienia metali lub innych rodzajów materiałów.
Możesz drukować elementy o wielu różnych rozmiarach.

Wytłaczanie lub osadzanie (wtrysk)

Kiedy mówimy o rodzinie drukarek, które używają techniki osadzania stosując wytłaczarki materiałów można wyróżnić następujące technologie:

FDM (modelowanie osadzania topionego)

Te techniki modelowania odkładanie stopionego materiału aby skomponować obiekt warstwa po warstwie. Filament po rozgrzaniu i stopieniu przechodzi przez ekstruder, a głowica porusza się we współrzędnych XY wskazanych przez plik z modelem druku. Dla drugiego wymiaru użyj przesunięcia Z dla kolejnych warstw.

Zaleta	Wady
Zamknięte.	To duże maszyny dla przemysłu.
Szeroki wybór materiałów do wyboru.	Nie są tanie.
Dobra jakość wykończenia.	Potrzebują więcej konserwacji.

FFF (wytwarzanie topionego włókna)

Różnice między FDM a FFF? Chociaż czasami używany jako synonim, FDM jest terminem odnoszącym się do technologii opracowanej przez Stratasys w 1989 roku. W przeciwieństwie do tego, termin FFF ma podobieństwa, ale został ukuty przez twórców RepRap w 2005 roku.

Wraz z popularyzacją drukarek 3D i Wygaśnięcie patentu FDM w 2009 r., przetarła się droga dla nowych tanich drukarek z bardzo podobną technologią o nazwie FFF:

FDM: duże i zamknięte maszyny do użytku w inżynierii i z wysoką jakością wyników.
FFF: drukarki otwarte, tańsze, z gorszymi i bardziej niespójnymi wynikami do zastosowań, w których potrzebne są części o bardzo specyficznych właściwościach.

Zaleta	Wady
Są niedrogie.	Szorstka powierzchnia kawałków.
Filament można ponownie wykorzystać.	Wypaczanie (deformacja) jest częste. Oznacza to, że część drukowanego obiektu jest zakrzywiona do góry z powodu różnicy temperatur między warstwami.
Są proste.	Dysza ma tendencję do zatykania się.
Do wyboru jest szeroka gama materiałów.	Ich drukowanie zajmuje dużo czasu.
Są kompaktowe i łatwe w transporcie.	Problemy z przesuwaniem się warstw spowodowane brakiem przyczepności między warstwami.
Można je znaleźć zarówno gotowe, jak i w zestawach do złożenia.	Słabość
	Łóżko lub wspornik wymaga częstej kalibracji.

Inne rodzaje zaawansowanych drukarek 3D

Oprócz powyższych typów drukarek 3D, czy technologii drukowania, istnieją inne, które może nie są popularne do użytku domowego, ale są są interesujące dla przemysłu lub badań:

MJF (Multi Jet Fusion) lub MJ (rozpylanie materiału)

Inną technologią druku 3D, którą można znaleźć, jest MJF lub po prostu MJ. Jak sama nazwa wskazuje, jest to proces wykorzystujący wtrysk materiałów. Typy drukarek 3D, które przyjęły tę metodę drukowania, są przeznaczone przede wszystkim dla przemysłu jubilerskiego, osiągając wysoką jakość poprzez wstrzykiwanie setek maleńkich kropelek fotopolimeru, a następnie poddanie się procesowi utwardzania (zestalania) światłem UV (ultrafiolet).

Zaleta	Wady
Wysoka prędkość druku.	Obecnie nie ma dostępnych na rynku materiałów ceramicznych.
Nadaje się do użytku biznesowego.	Technologia niezbyt rozpowszechniona.
Wysoki stopień automatyzacji procesu drukowania i postprocessingu.

SLM (selektywne topienie laserowe)

Jest to zaawansowana technologia, ze źródłem laserowym o bardzo dużej mocy, a drukarki 3D tego typu mają dość wysokie ceny, dlatego jest przeznaczona do użytku profesjonalnego. W pewnym sensie są one podobne do technologii optycznej SLS, selektywnie utrwalanej za pomocą lasera. Bardzo używany w selektywnie stopić proszek metalowy i generować bardzo wytrzymałe kawałki warstwa po warstwie, dzięki czemu można uniknąć niektórych późniejszych zabiegów.

Zaleta	Wady
Możesz drukować metalowe części o skomplikowanych kształtach.	Ograniczona ilość materiałów.
Rezultatem jest precyzyjna i wytrzymała część.	Są drogie i duże.
Nie wymaga podpór.	Jej zużycie energii jest wysokie.
Nadaje się do użytku przemysłowego.

EBM (topienie wiązką elektronów)

Technologia fuzja wiązki elektronów jest to proces wytwarzania przyrostowego bardzo podobny do SLM i głęboko zakorzeniony w przemyśle lotniczym. Jest również w stanie wytwarzać bardzo gęste i wytrzymałe modele, ale różnica polega na tym, że zamiast lasera do topienia proszku metalu używana jest wiązka elektronów. Ta technologia do zastosowań przemysłowych może prowadzić do topnienia w temperaturze 1000ºC.

Zaleta	Wady
Możesz drukować metalowe części o skomplikowanych kształtach.	Bardzo ograniczona ilość materiałów, ponieważ obecnie może być stosowana tylko do niektórych metali, takich jak stopy kobaltowo-chromowe lub tytanowe.
Rezultatem jest precyzyjna i wytrzymała część.	Są drogie i duże.
Nie wymaga podpór.	Jej zużycie energii jest wysokie.
Nadaje się do użytku przemysłowego.	Potrzebują wykwalifikowanego personelu i środków ochronnych do ich użytkowania.

BJ (natryskiwanie spoiwa)

Jest to kolejny z istniejących typów drukarek 3D, z technologią wykorzystywaną na poziomie przemysłowym. W tym przypadku to użyj pudru jako bazy do produkcji części, ze spoiwem do formowania warstw. Oznacza to, że wykorzystuje proszki materiału wraz z rodzajem kleju, który później zostanie usunięty, dzięki czemu pozostanie tylko materiał bazowy. Tego typu drukarki mogą wykorzystywać materiały takie jak gips, cement, cząstki metalu, piasek, a nawet polimery.

Zaleta	Wady
Szeroka gama materiałów do produkcji elementów.	Mogą mieć duży rozmiar.
Możesz drukować duże obiekty.	Są drogie.
Nie wymaga podpór.	Nie nadaje się do użytku domowego.
Nadaje się do użytku przemysłowego.	Może być konieczne dostosowanie modelu do każdego przypadku.

Beton lub 3DCP

Jest to rodzaj druku, który cieszy się coraz większym zainteresowaniem dla branży budowlanej. 3DCP to skrót od 3D Concrete Printing, czyli drukowania 3D cementu. Wspomagany komputerowo proces tworzenia struktur z cementu przez wytłaczanie w celu uformowania warstw, a tym samym budowy ścian, domów itp.

Zaleta	Wady
Potrafią szybko budować struktury.	Mogą mieć duży rozmiar.
Cieszą się dużym zainteresowaniem sektora budowlanego.	Są drogie i skomplikowane.
Mogłyby umożliwić budowę tańszych i bardziej zrównoważonych mieszkań.	Każdy przypadek będzie wymagał specjalnego dostosowania drukarki 3D.
Ważny rozwój dla kolonizacji innych planet.

LOM (Produkcja obiektów laminowanych)

LOM obejmuje niektóre rodzaje drukarek 3D, które są używane do produkcja walcowania. W tym celu stosuje się tkaniny, arkusze papieru, arkusze lub płyty metalowe, tworzywa sztuczne itp., układając arkusz po arkuszu na warstwy i stosując klej do ich łączenia, oprócz stosowania przemysłowych technik cięcia w celu wygenerowania kształtu, takich jak może być cięcie laserowe.

Zaleta	Wady
Potrafią budować solidne konstrukcje.	Nie są to kompaktowe drukarki 3D.
Możliwość wyboru pomiędzy bardzo zróżnicowanymi surowcami.	Są drogie i skomplikowane.
Mogą mieć zastosowanie w sektorze lotniczym lub w sektorze zawodów dla niektórych kompozytów.	Potrzebują wykwalifikowanego personelu.

DOD (Drop na żądanie)

Kolejna technika spadek na żądanie używa dwóch dysz „atramentowych”, z których jeden nakłada materiał budowlany na obiekt, a drugi rozpuszczalny materiał na podpory. W ten sposób buduje warstwa po warstwie, wykorzystując dodatkowe narzędzia do formowania modelu, takie jak wycinak do much, który poleruje budowany obszar. W ten sposób uzyskuje idealnie płaską powierzchnię, dzięki czemu znajduje szerokie zastosowanie w przemyśle, gdzie potrzebna jest większa precyzja, np. przy produkcji form.

Zaleta	Wady
Idealny do użytku przemysłowego.	Mogą mieć duży rozmiar.
Duża precyzja wykończeń.	Są drogie i skomplikowane.
Mogą drukować duże przedmioty.	Potrzebują wykwalifikowanego personelu.
Nie wymaga podpór.	Nieco ograniczone materiały.

MME (wytłaczanie materiału metalowego)

Metoda ta jest bardzo podobna do FFF lub FDM, to znaczy polega na wytłaczaniu polimeru. Różnica polega na tym, że to polimer ma duże obciążenie proszkiem metalicznym. Dlatego podczas tworzenia kształtu można wykonać obróbkę końcową (odklejanie i spiekanie), aby stworzyć solidną część metalową.

UAM (ultradźwiękowe wytwarzanie przyrostowe)

Ta druga metoda wykorzystuje arkusze blachy, które są układane warstwa po warstwie i łączone ze sobą przez ultrasonido aby połączyć powierzchnie i stworzyć solidną część.

biodrukowanie

Wreszcie wśród typów drukarek 3D nie może zabraknąć jednej z najbardziej zaawansowanych i interesujących do zastosowań medycznych, wśród innych zastosowań w branży. Jest o technologia biodruku, który może opierać się na niektórych poprzednich technikach, ale ze szczegółami. Na przykład istnieją przypadki, w których opierają się one na nakładaniu warstw, biotuszach (bioink), biodrukowaniu wspomaganym laserem, ciśnieniu, mikroekstruzji, SLA, bezpośrednim wytłaczaniu komórek, technologiach magnetycznych itp. Wszystko będzie zależało od przeznaczenia, które chcesz mu nadać, ponieważ każdy z nich ma swoje potencjalne zalety i ograniczenia.

Biodrukowanie 3D ma trzy podstawowe fazy które są:

Wstępne biodrukowanie: to proces tworzenia modelu, taki jak modelowanie 3D za pomocą oprogramowania do drukowania 3D. Jednak w tym przypadku, aby uzyskać ten model, potrzebne są bardziej złożone etapy, z testami, takimi jak biopsje, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny itp. W ten sposób uzyskasz model, który zostanie wysłany do druku.
biodrukowanie: Gdy używane są różne niezbędne materiały, takie jak płynne roztwory z komórkami, matryce, składniki odżywcze, bio-tusz itp. i są one umieszczane we wkładzie drukującym, aby drukarka zaczęła tworzyć tkankę, organ lub przedmiot.
Post-biodruk: jest to proces poprzedzający drukowanie, tak jak w przypadku druku 3D, istnieją również różne wcześniejsze procesy. Mogą polegać na generowaniu stabilnej struktury, dojrzewaniu tkanek, unaczynieniu itp. W wielu przypadkach potrzebne są do tego bioreaktory.

Zaleta	Wady
Możliwość drukowania żywych tkanin.	Złożoność.
Mogłoby rozwiązać problem braku organów do przeszczepu.	Koszt tych zaawansowanych urządzeń.
Wyeliminuj potrzebę testów na zwierzętach.	Konieczność wstępnego przetwarzania oprócz przetwarzania końcowego.
Szybkość i precyzja.	Wciąż w fazie eksperymentalnej.

Rodzaje drukarek 3D według materiałów

Innym sposobem katalogowania drukarek 3D jest rodzaj materiału, na którym mogą drukować, chociaż niektóre domowe i przemysłowe drukarki 3D akceptują różne materiały do drukowania (o ile mają one podobne właściwości, takie jak temperatura topnienia,…), tak jak konwencjonalna drukarka może używać różnych rodzajów papieru.

metalowe drukarki 3D

Wszystkie metale nie są dobrze przystosowane do różnych typów drukarek 3D. W rzeczywistości przy użyciu niektórych z powyższych technologii można obsłużyć tylko kilka. ten najpopularniejsze proszki metali stosowane w produkcji addytywnej to:

Stal nierdzewna (różne typy)
Stal narzędziowa (o różnym składzie węgla)
Stopy tytanu.
Stopy aluminium.
Superstopy na bazie niklu, takie jak Inconel (austenityczny stop Ni-Cr).
Stopy kobaltowo-chromowe.
Stopy na bazie miedzi.
Metale szlachetne (złoto, srebro, platyna,…).
Metale egzotyczne (pallad, tantal,…).

Drukarki żywności 3D

Źródło: REUTERS/Amir Cohen

Coraz częściej można znaleźć Drukarki 3D do produkcji żywności z wykorzystaniem metod wytwarzania przyrostowego. W tym przypadku niektóre z najczęstszych to:

Składniki funkcjonalne (prebiotyki, probiotyki, minerały, witaminy, kwasy tłuszczowe, fitochemikalia i inne przeciwutleniacze).
Włókno
Tłuszcze
Różne rodzaje węglowodanów, takie jak mąka i cukier.
Białka (zwierzęce lub roślinne) tworzące konsystencję mięsną.
Hydrożele, takie jak żelatyna i alginian.
Czekoladki.

Plastikowe drukarki 3D

Oczywiście jednym z najczęściej używanych materiałów do druku 3D, zwłaszcza do domowych drukarek 3D, jest polimery:

Będąc tak popularni i liczni, specjalnie dla nich poświęcimy artykuł.

Tworzywa sztuczne takie jak PLA, ABS, PET, PC itp.
Wysokowydajne polimery takie jak PEEK, PEKK, ULTEM itp.
Poliamidy syntetyczne typu tekstylnego, takie jak nylon lub nylon.
Rozpuszczalne w wodzie, takie jak HIPS, PVA, BVOH itp.
Elastyczne jak TPE lub TPU, jak silikonowe etui na telefony komórkowe.
Żywice na bazie polimeryzacji.

Ponadto, jeśli zamierzasz używać drukarki 3D do drukowania przedmiotów do użytku w żywności, takich jak kubki, szklanki, talerze, sztućce itp., powinieneś wiedzieć, co tworzywa sztuczne bezpieczne dla żywności:

PLA, PP, kopoliester, PET, PET-G, HIPS, nylon 6, ABS, ASA i PEI. Jeśli będziesz używać ich do mycia w zmywarce lub wytrzymają wyższe temperatury, wyrzuć nylon, PLA i PET, ponieważ mają tendencję do deformacji w temperaturach 60-70ºC.

Biomateriały

Źródło: BloodBusiness.com

W sprawie Biodruk 3D, można również znaleźć szeroką gamę produktów i materiałów:

polimery syntetyczne.
Kwas poli-L-mlekowy.
Biomolekuły, takie jak DNA.
Biotusz o niskiej lepkości z komórkami w zawiesinie (specyficzne komórki lub komórki macierzyste). Z kwasem hialuronowym, kolagenem itp.
Metale do protetyki.
Białka.
Kompozyty.
Agaroza żelatynowa.
materiały światłoczułe.
Akryle i żywice epoksydowe.
Politereftalan butylenu (PBT)
Kwas poliglikolowy (PGA)
Polieteroeteroketon (PEEK)
Poliuretan
Alkohol poliwinylowy (PVA)
Kwas polimlekowo-ko-glikolowy (PLGA)
Chitosan
Inne pasty, hydrożele i płyny.

Kompozyty i hybrydy

Są też inne związki hybrydowe dla drukarek 3D, choć bywają bardziej egzotyczne i bardzo różnorodne:

Na bazie PLA (70% PLA + 30% innych materiałów), takich jak drewno, bambus, wełna, włókna korkowe itp.
Kompozyty (włókno węglowe, włókno szklane, kevlar itp.).
Alumina (mieszanina polimerów i proszków aluminiowych).
Ceramika. Niektóre przykłady to porcelana, terakota itp.
- Tlenki metali: tlenek glinu, cyrkon, kwarc itp.
- Na bazie beztlenkowej: węgliki krzemu, azotek aluminium itp.
- Bioceramika: taka jak hydroksyapatyt (HA), fosforan trójwapniowy (TCP) itp.
Mieszanki na bazie cementu, takie jak różne rodzaje zapraw i betonu.
Nanomateriały i materiały inteligentne.
I wiele innych innowacyjnych materiałów, które nadchodzą.

Według zastosowań

Wreszcie można skatalogować różne typy drukarek 3D zgodnie z zastosowaniem co zostanie podane:

Przemysłowe drukarki 3D

Te przemysłowe drukarki 3D Są to bardzo szczególny rodzaj drukarki. Zwykle są wyposażone w zaawansowane technologie, poza tym, że są bardzo duże i wyceniane na tysiące euro. Przeznaczone są do użytku w przemyśle, do szybkiego, precyzyjnego wytwarzania iw dużych ilościach. Mogą być stosowane w takich sektorach jak aeronautyka, elektronika i półprzewodniki, farmaceutyka, pojazdy, budownictwo, lotnictwo, sporty motorowe itp.

L ceny przemysłowych drukarek 3d może oscylować od 4000 € do 300.000 € w niektórych przypadkach w zależności od rozmiaru, marki, modelu, materiałów i funkcji.

Duże drukarki 3D

Chociaż tego typu duże drukarki 3d można zaliczyć do przemysłowych, prawdą jest, że istnieją modele przeznaczone do użytku poza przemysłem, takie jak drukarki zdolne do drukowania dużych części dla tych producentów, którzy tego potrzebują, dla małych firm itp. Mam na myśli te modele, które nie są tak duże i drogie jak te przemysłowe, jak Anycubic Chiron, Snapmaker 3D, Tronxy X5SA, Tevo Tornado, Creality CR 10S, Dremer DigiLab 3D20 itp.

Tanie drukarki 3D

Wiele zestawów montażowych Drukarki 3D do użytku domowego, albo kilka projekty open source, takie jak Prusa, Lulzbot, Voron, SeeMeCNC, BigFDM, Creality Ender, Ultimaker itp., a także inne marki, które sprzedają kompaktowe drukarki 3D, wprowadziły druk 3D również do wielu domów. Na co wcześniej było stać tylko kilka firm, teraz można wycenić podobnie jak zwykłe drukarki.

Ogólnie rzecz biorąc, te drukarki są przeznaczony do użytku prywatnego, na przykład entuzjastów majsterkowania lub twórców, lub dla niektórych freelancerów, którzy muszą okazjonalnie tworzyć określone modele. Ale nie są przeznaczone do tworzenia dużych modeli, ani masowo, ani szybko. W większości są one wykonane z żywicy lub włókna z tworzywa sztucznego.

3d ołówek

Na koniec, aby dokończyć ten artykuł, nie chciałem zostawiać siebie w tyle Ołówki 3D. Nie są jednym z typów drukarek 3D jako takie, ale mają wspólny cel i mogą być bardzo praktyczne przy tworzeniu prostych modeli dla dzieci itp.

mają bardzo niska cenai w zasadzie to maleńkie ręczne drukarki 3D w kształcie długopisu za pomocą którego można tworzyć rysunki z objętością. Zwykle używają filamentów plastikowych, takich jak PLA, ABS itp., a ich obsługa jest bardzo prosta. W zasadzie podłączają się do gniazdka elektrycznego i nagrzewają się jak lutownice lub pistolety do gorącego kleju. W ten sposób topią plastik, który przepłynie przez końcówkę, aby stworzyć rysunek.

Hardwarelibre