तो वापरतो त्या युक्तिवाद खात्यात घेत दारा हा प्रकल्प पुढे आणण्यासाठी आणि त्याच्या विकासासाठी कित्येक हजार डॉलर्स खर्च करण्यासाठी, सध्याचे क्वाडकोप्टर हवाई छायाचित्रे घेण्यासाठी आणि रेसिंगसाठी देखील आदर्श आहेत परंतु त्यांचे छोटे प्रोपेलर्स लष्करी मोहिमेसाठी आणि मानवीय साहाय्यासारख्या अधिक गंभीर कामांसाठी त्यांना मनोरंजक बनवत नाहीत. मानवरहित विमाने वापरली जातात जी काही विशिष्ट विमानांशी अगदी तत्सम असतात.
या सर्वांपेक्षा, सत्य हे कमीतकमी आज निश्चित-विंग विमान करू शकते हे सिद्ध झाले आहे खूप पुढे उड्डाण करा आणि जड भार घ्या, जे त्यांना विशिष्ट मोहिमांसाठी आदर्श बनवते. दुर्दैवाने, त्यांच्या आर्किटेक्चरमध्ये त्यांची वैशिष्ट्ये देखील आहेत ज्यामुळे त्यांचे वजन खूपच कमी होते, जसे की ते स्वतः चतुष्कोशांना किंवा काही हायब्रीड प्रकल्पांप्रमाणे उभे करू शकत नाहीत किंवा उभे करू शकत नाहीत ज्यात स्थिर विंग आणि अनेक इंजिनची संकल्पना मिसळली गेली आहे. समान मशीन.
प्रोजेक्ट साइडआर्म हा तोडगा आहे ज्यासाठी डीआरपीए आपले सैन्य फिक्स्ड-विंग ड्रोन उडवण्यासाठी व रनवेची आवश्यकता न घेता उतरण्यासाठी शोधत आहे.
DARPA मध्ये ही समस्या सोडवण्याचा प्रयत्न करण्यासाठी त्यांनी त्यांना दिलेल्या समाधानावर पैज लावण्याचे त्यांनी ठरविले अरोरा फ्लाइट सायन्सेस च्या नावाखाली प्रोजेक्ट साइडआर्म जिथे, त्याच्या प्राथमिक अभियांत्रिकी अहवालात अक्षरशः “पोर्टेबल व स्वायत्त यंत्र” असे सांगितले गेले आहे जे जमिनीवर असलेल्या ट्रक, जहाजे आणि सुविधांमध्ये 900 पाउंड वजनाच्या मानवरहित विमानांचे आडवे प्रक्षेपण आणि पुनर्प्राप्ती करण्यास सक्षम आहे. हे लष्करी निश्चित विंग ड्रोन कोठेही लँड करू शकेल हे निःसंशयपणे एक मनोरंजक उपाय आहे.
विस्तारित प्रवेशाच्या सुरूवातीस असलेल्या व्हिडिओमध्ये आपण पहातच आहात, मुळात जे विकसित केले गेले आहे ते हे त्या तंत्रज्ञानाच्या सहाय्याने स्थिर स्थितीतून ड्रोन फ्लाय करण्यास सक्षम अशी यंत्रणा आहे गोफण घालून दगड फेक त्यांना पकडण्यासाठी, आणखी एक सुप्रसिद्ध तंत्र वापरले गेले आणि विमान वाहकांद्वारे वापरल्या जाणार्‍या सदृश सैनिकांना त्यांच्या लहान धावपट्टीवर उतरू शकतील.