Bij deze gelegenheid moeten we het hebben over een nieuw programma waarin tegenwoordig veel onderzoekers van verschillende instellingen en centra in Finland, Chili, Peru, Argentinië, Noorwegen of Duitsland werken om bioplastics ontwikkelen voor 3D-printen uit afval zowel land- als bosbouw zoals dennenzaagsel of bagasse van suikerriet.
Dit onderzoek heeft geresulteerd in een voorstel gedoopt met de naam van ValBio-3D o Waardering van biomassa-residuen voor materialen met een hoge toegevoegde waarde voor 3D Bio-printing, waarmee wordt geprobeerd een methodologie te ontwikkelen die de productie van biomaterialen mogelijk maakt, waarbij bioplastics en nanocelluloses uit residuen van molens en zagerijen worden geïntegreerd
Vanuit Argentinië wordt de methodiek ontwikkeld om filamenten voor 3D-printen te maken van land- en bosbouwresten.
Dit project wordt gecoördineerd door Dr. Maria Christina gebied, onafhankelijk onderzoeker van de Nationale Raad voor Wetenschappelijk en Technisch Onderzoek van Argentinië en vice-directeur van het Instituut voor Materialen van Misiones. In de woorden van deze onderzoeker:
De ontwikkeling van dit soort producten staat nog in de kinderschoenen. Momenteel werken 3D-printers met kunststoffen die zijn afgeleid van aardolie. Ons doel is om materialen te verkrijgen die duurzaam zijn en ook nog eens goed bestendig zijn, iets wat door het gebruik van nanocellulose mogelijk wordt.
3D-printers hebben een enorme revolutie teweeggebracht en zijn momenteel in staat om allerlei elementen van verschillende groottes te produceren, zelfs prothesen. Dat deze objecten zijn gemaakt van materialen die zijn verkregen uit hernieuwbare bronnen, zal een geweldige prestatie zijn.