Spawanie: porady i wskazówki, jak opanować tę technikę

La spawanie nie jest łatwe. Na początku normalnym zjawiskiem jest popełnianie wielu błędów, takich jak niedoskonałe połączenia, przyklejanie elektrody do metalu, nieprawidłowe ustawienie natężenia prądu, przebijanie metalu itp. Jednak dzięki tym wskazówkom i wskazówkom dotyczącym tej techniki będziesz mógł nauczyć się korzystać z prawidłowo spawarkę, ponieważ w poprzednim artykule nauczyłem Cię wszystkiego, co musisz wiedzieć, aby wybrać tę właściwą.

Zapraszam do zostań dobrym spawaczem do projektów DIY z metalu i tworzyw termoplastycznych, korzystając z tego przewodnika…

• Najlepsze spawarki, jakie możesz kupić

definicja spoiny

La spawalniczy oznacza procedurę łączenia, która łączy dwie lub więcej części materiału poprzez stapianie. Ogólnie rzecz biorąc, materiałami tymi są metale lub tworzywa termoplastyczne, które umożliwiają tego typu połączenia. W tym procesie części łączone są poprzez stopienie, a czasami wprowadzany jest dodatkowy materiał (metal lub tworzywo sztuczne), który po stopieniu tworzy coś, co nazywa się „jeziorkiem lutowniczym”, czyli osadzonym materiałem, który łączy części ze sobą. Gdy materiał ostygnie i stwardnieje, tworzy silne wiązanie zwane „koralikiem”.

Różne Źródła energiiDo przeprowadzenia spawania można wykorzystać płomień gazowy, łuk elektryczny, laser, wiązkę elektronów, metody tarcia czy ultradźwięki. Ogólnie rzecz biorąc, energia potrzebna do łączenia części metalowych pochodzi z łuku elektrycznego, natomiast łączenie tworzyw termoplastycznych odbywa się poprzez bezpośredni kontakt z narzędziem lub za pomocą gorącego gazu. Ponadto, chociaż spawanie często odbywa się w warunkach przemysłowych, można je również wykonywać w różnych, nieco bardziej niegościnnych miejscach, na przykład pod wodą, a nawet w kosmosie.

rodzaje spawania

La lutowanie i lutowanie to dwie techniki łączenia stosowane w przemyśle do łączenia kawałków metalu lub innych materiałów. Chociaż oba obejmują topienie materiału w celu utworzenia wiązania, istnieją między nimi kluczowe różnice pod względem temperatury, materiałów i uzyskanych właściwości.

• Lut miękki: Jest to proces, w którym do łączenia przedmiotów stosuje się lut o niskiej temperaturze topnienia. Temperatura topnienia lutu jest stosunkowo niska, zwykle poniżej 450°C, co pozwala na stopienie materiału bez znaczącego wpływu na obrabiane elementy. Lutowanie jest powszechnie stosowane do łączenia elementów elektronicznych, rur instalacyjnych i innych zastosowań, w których wymagane jest delikatne połączenie, które nie jest odporne na wysokie temperatury. Na przykład rodzajem lutu miękkiego może być ten stosowany w elektronice i hydraulice z cyną lub ten stosowany w tworzywach termoplastycznych.
• Mosiężnictwo: Jest to proces łączenia, w którym stosuje się materiał wypełniający o wyższej temperaturze topnienia niż w przypadku lutowania miękkiego, zwykle w zakresie od 450°C do 900°C. W tym procesie elementy nie są odlewane, ale materiał wypełniający jest topiony i wprowadzany do złącza pomiędzy elementami. Gdy materiał wypełniający stwardnieje, tworzy mocne i trwałe połączenie. Lutowanie twarde służy do łączenia części, które muszą wytrzymywać obciążenia mechaniczne i wysokie temperatury, na przykład przy produkcji narzędzi, pojazdów, konstrukcji itp. Przykładami tego typu spawania są spawanie metali takich jak stal, żelazo, aluminium itp.

Materiały, które można spawać (spawalność)

La spawalność Odnosi się do zdolności materiałów o podobnym lub różnym charakterze do trwałego łączenia za pomocą procesów spawalniczych. Chociaż ogólnie rzecz biorąc, większość metali można spawać, każdy metal ma swoją niepowtarzalność, charakteryzującą się specyficznymi właściwościami, które niosą ze sobą określone zalety i wady. Czynniki określające spawalność metalu obejmują rodzaj użytej elektrody, szybkość jej stygnięcia, zastosowanie gazów osłonowych oraz prędkość, z jaką realizowany jest proces spawania.

Metale spawalne

Wśród metale, które można spawać znajdujemy co następuje:

• Stale (stal nierdzewna, stal węglowa, stal ocynkowana,…)
• Stopione żelazo.
• Aluminium i jego stopy.
• Nikiel i jego stopy.
• Miedź i jej stopy.
• Tytan i jego stopy.

Ponadto musimy klasyfikować te spawalne metale według różnych kryteriów, takich jak opór elektryczny lub przewodność mają, ponieważ jest to ważne podczas lutowania:

• Metale o wysokiej rezystancji elektrycznej/niskiej przewodności elektrycznej: można je spawać przy niskim natężeniu (niskim prądem), jak stal.
• Metale o niskiej rezystancji elektrycznej/wysokiej przewodności elektrycznej: spawają z dużą intensywnością, to znaczy potrzebują większego natężenia prądu. Przykładami takich metali są aluminium, miedź i inne stopy.

Z drugiej strony możemy klasyfikować w zależności od rodzaju metalu:

• Metale o składzie żelaznym: metale żelazne, w których żelazo jest pierwiastkiem dominującym, wykazują niezwykłe cechy wytrzymałości na rozciąganie i twardości.
  • Stal: Podstawą jest żelazo, wyróżnia się plastycznością, wytrzymałością i wszechstronnością. Metal ten jest doskonałym przewodnikiem ciepła i prądu elektrycznego, dzięki czemu idealnie nadaje się do różnych technik spawania. Pomimo tych właściwości stal ma ograniczenia, takie jak znaczny ciężar i podatność na rdzę. Często spotyka się odmiany węgla, przy czym wyższe stężenia tego ostatniego wzmacniają stal i czynią ją bardziej hartowną. Jednakże spawalność maleje odwrotnie proporcjonalnie do hartowności. Bardzo ważne jest utrzymanie czystości spoiny oraz unikanie tworzenia się kamienia na skutek tendencji stali do rdzewienia. Do procesów spawania najlepiej nadają się stale o wysokiej wytrzymałości.
  • Żeliwo lub żeliwo: Otrzymywany z pierwszego wytopu żelaza w wielkich piecach, zawiera znaczne ilości węgla i krzemu, jest kruchy. Chociaż spawanie żeliwa stwarza trudności, nie jest to niemożliwe. Podczas procesu spawania należy unikać śladów oleju lub smaru, ponieważ mogłoby to skomplikować pracę. Spawanie żeliwa jest skomplikowanym i kosztownym procesem, który wymaga wysokich temperatur i wstępnego podgrzania palnikiem acetylenowo-tlenowym. W przeciwnym razie powstała spoina będzie niestabilna i trudna w obróbce. Z tych powodów to zadanie nie jest odpowiednie dla hobbystów.
• Metale nieżelazne: to te, których skład nie zawiera żelaza, są pogrupowane w trzy główne kategorie:
  • Metale ciężkie (gęstość równa lub większa niż 5 kg/dmXNUMX):
    • Cyna: stosowany do produkcji blachy białej i w przemyśle elektronicznym.
    • Miedź: o doskonałej przewodności elektrycznej i cieplnej, odporny na korozję. Wymaga zachowania nienagannego spawania, aby zapobiec tworzeniu się tlenków. Stosowany do produkcji kabli elektrycznych, rur itp.
    • Cynk: ma maksymalną rozszerzalność cieplną wśród metali. Stosowany do produkcji blach, depozytów itp. Stosowany jest również jako obróbka powierzchniowa do cynkowania stali.
    • Ołów: stosowany w miękkich spoinach i powłokach, a także w rurach, chociaż wyszedł z użycia ze względu na swoją toksyczność.
    • Chrome: stosowany do produkcji stali nierdzewnych i narzędzi.
    • Nikiel: stosowany jako powłoka na metalach i przy produkcji stali nierdzewnych.
    • wolfram: używany do produkcji narzędzi skrawających w maszynach.
    • kobalt: stosowany do produkcji mocnych metali.
  • metale lekkie (gęstość od 2 do 5 kg/dmXNUMX):
    • Tytan: Wyróżnia się w tej kategorii i jest stosowany w przemyśle lotniczym i turbinowym.
  • Metale ultralekkie (gęstość poniżej 2 kg/dmXNUMX):
    • magnez: Stosowany jako odtleniacz w odlewniach stali, wyróżnia się w tej kategorii o wyjątkowo niskiej gęstości.

Spawalne tworzywa sztuczne

L tworzywa termoplastyczne to polimery charakteryzujące się zdolnością do praktycznie nieprzerwanego poddawania się cyklom topienia i krzepnięcia. Poddane działaniu ciepła stają się płynne, a po ochłodzeniu odzyskują sztywność. Jednakże po osiągnięciu temperatury zamarzania tworzywa termoplastyczne uzyskują szklistą strukturę i pękają. Te cechy szczególne, które nadają materiałowi jego tożsamość, wykazują odwracalne zachowanie, umożliwiając powtarzalne poddawanie materiału cyklom ogrzewania, przebudowy i chłodzenia.

Niektórzy przykłady tworzyw termoplastycznych dźwięk:

• PET (tereftalan polietylenu): Należy do poliestrów, jest szeroko stosowany w przedmiotach codziennego użytku i łatwo podlega recyklingowi. Jego półkrystaliczna forma jest stabilna. Powszechnie występuje w opakowaniach sztywnych i elastycznych ze względu na swoją lekkość.
• HDPE (polietylen o dużej gęstości): Jest bardzo wszechstronny, otrzymywany z ropy naftowej. Jest stosowany w butelkach, dzbankach, deskach do krojenia i rurach, ze względu na swoją odporność i temperaturę topnienia.
• LDPE (polietylen o małej gęstości): polietylen jest miękki, wytrzymały i elastyczny, szczególnie w niskich temperaturach. Ma dobrą odporność chemiczną i udarową, a temperatura topnienia wynosi 110°C.
• PVC (polichlorek winylu): stosowane w budownictwie, rurociągach, izolacji kabli, urządzeniach medycznych i nie tylko. Jest wszechstronny, ekonomiczny i zastępuje tradycyjne materiały.
• PP (polipropylen): Jest to sztywny, wytrzymały polimer o małej gęstości. Jest stosowany w workach, zastosowaniach inżynieryjnych i rozdmuchiwaniu butelek. Jest to drugi najczęściej produkowany plastik.
• PS (polistyren): Styropian jest przezroczysty i jest stosowany w produktach konsumenckich i opakowaniach komercyjnych. Może mieć postać stałą lub pienistą, stosowany w wyrobach medycznych, osłonkach i opakowaniach żywności.
• nylon: Jest to wytrzymały, elastyczny i przezroczysty poliamid. Stosowany jest w rybołówstwie, tekstyliach, linach, instrumentach, narzędziach, pończochach itp. i topi się w wysokich temperaturach (263°C).

Niektóre z nich będą Ci również brzmieć znajomo z naszego artykuły o drukarkach 3D, ponieważ są one wykorzystywane do zastosowań związanych z wytwarzaniem przyrostowym.

Co to jest szumowina?

La ludzkie odchody Lut to niemetaliczna pozostałość powstająca w wyniku niektórych metod spawania. Powstaje, gdy topnik używany do spawania twardnieje po zakończeniu procesu. Żużel ten powstaje w wyniku połączenia topnika z niepożądanymi substancjami lub gazami atmosferycznymi, które z nim oddziałują podczas lutowania. Brak topnika i powstający żużel mogą powodować utlenianie lutowia.

Zwykle pozostaje żużel na spoinie, jak rodzaj kruchej skorupy, gdy stwardnieje i można ją łatwo usunąć. Jeśli spoina jest dobrze wykonana, zwykle odpada po kilku delikatnych uderzeniach. Jednakże prawdą jest również, że na początku spawania żużel prawdopodobnie utknie w ściegu, tworząc kruche połączenie.

Co to jest plusk?

Te rozpryskiwanie Materiały spawalnicze składają się z drobnych kropelek roztopionego metalu lub nawet materiałów niemetalicznych, które są rozproszone lub wyrzucane podczas operacji spawania. Te małe, gorące cząstki mogą zostać wyrzucone i wylądować na powierzchni roboczej lub podłodze, a niektóre mogą przylgnąć do materiału podstawowego lub innych pobliskich elementów metalowych. Te plamy są łatwo rozpoznawalne, po zestaleniu przyjmują formę małych zaokrąglonych kulek.

Nie stanowią one większego problemu, ale poziom estetyczny tak, mogą być. Mogą wymusić dodatkowe zabiegi mające na celu usunięcie tych ziaren i pozostawienie gładkiej powierzchni.

Jak prawidłowo spawać

Lutowanie jest jednak metodą dość złożoną forma ogólna, można wykonać w następujących krokach (polecam obejrzenie filmu, aby uzyskać więcej informacji graficznych):

regulować intensywność

Reguluj natężenie prądu lub natężenie prądu, to kolejna z podstawowych kwestii, aby wykonać dobrą spoinę. Wiele osób rozpoczyna spawanie jest bardzo zagubionych w wyborze natężenia prądu, ale w wielu przypadkach jest to kwestia prób i błędów. Jednakże, aby ułatwić Państwu zadanie, poniżej znajdują się dwie tabele, w których można zobaczyć natężenie prądu, które należy wybrać w zależności od grubości spawanych elementów oraz w zależności od wybranej elektrody. Może to być dla Ciebie wskazówką, chociaż w zależności od wybranej spawarki mogą wystąpić niewielkie różnice.

Co do zasady istnieje łatwa sztuczka aby wybrać natężenie prądu w zależności od elektrody, jeśli nie masz pod ręką tej tabeli. Jest to po prostu pomnożenie średnicy elektrody przez x35, aby uzyskać maksymalne natężenie prądu. Na przykład, jeśli mamy elektrodę o średnicy 2.5 mm, będzie to 2.5×35=87A, co w zaokrągleniu będzie wynosić około 90A. Oczywiście ta zasada nie działa w przypadku spawarek drutowych...

Wybór odpowiednich elektrod/drutu

Drut lub elektroda ciągła

Wybór odpowiedniego wątku (zwana także elektrodą ciągłą) jest kwestią uwzględnienia następujących aspektów:

• Que el rolka będzie kompatybilna przy wsparciu spawacza, ponieważ można znaleźć rolki 0.5 kg, 1 kg itp.
• Que el materiał nici jest odpowiedni dla związku, który zamierzasz zawrzeć, w zależności od metalu, do którego chcesz się przyłączyć.
• Que el grubość gwintu jest odpowiednia (0.8 mm, 1 mm,…), a to będzie zależeć od szerokości cięciwy lub odstępu między złączami. Grubsza nić będzie zawsze lepsza w przypadku połączeń, w których jest więcej szczelin lub potrzeba więcej wypełniacza.
• Rynek drut spawalniczy lub elektroda ciągła, przy czym musimy rozróżnić dwa rodzaje:
  • Masywny lub solidnySą wykonane z jednego metalu. Generalnie metal ten ma skład podobny do materiału bazowego, z dodatkiem niektórych pierwiastków poprawiających czystość podłoża. Te druty lite są często używane do łączenia stali niskowęglowych i cienkich materiałów. Ponieważ nie pozostawiają resztek żużla na spoinie i szybko schładzają się, nadają się do tych zastosowań.
  • rurowy lub rdzeń: posiadają wewnątrz granulowany proszek topnikowy, który pełni funkcję zbliżoną do elektrod otulonych. Druty te pozwalają na pracę bez konieczności stosowania gazu osłonowego podczas spawania. Oferują większą stabilność łuku i głębszą penetrację, co skutkuje doskonałym wykończeniem złącza ze względu na mniejsze prawdopodobieństwo defektów i porowatości. Druty proszkowe są powszechnie stosowane w grubszych materiałach, ponieważ tworzą żużel na ściegu i jego stygnięcie jest wolniejsze. Ta cecha czyni je idealnymi do prac spawalniczych tego typu materiałów. Należy jednak wspomnieć, że podobnie jak w przypadku spawania MMA, w przypadku stosowania drutów rdzeniowych wymagane jest usuwanie żużla.

elektroda zużywalna

Z drugiej strony mamy elektrody zużywalne, w którym widzimy dużą liczbę typów i średnic, dlatego wybór tego właściwego staje się nieco trudniejszy. Jednak tutaj uczymy Cię:

• Powłoka:
  • Pokryty: Zbudowane są z rdzenia metalicznego, który pełni funkcję materiału dostarczającego materiał w procesie spawania, wraz z powłoką zawierającą różne substancje chemiczne. Wykładzina ta spełnia dwie kluczowe funkcje: chroni stopiony metal przed otaczającą atmosferą i stabilizuje łuk elektryczny. W ramach tego typu mamy:
    • Rutyl (R): pokryte są rutylem, czyli tlenkiem tytanu. Są łatwe w obsłudze i idealnie nadają się do spawania cienkich i grubych arkuszy materiałów, takich jak żelazo lub stal miękka. Wykorzystuje się je do mało wymagających prac, są tanie i dość powszechne.
    • Podstawowy (B): są one pokryte węglanem wapnia. Ponieważ są bardzo odporne na pęknięcia, doskonale nadają się do spoin o określonej złożoności. Idealny do spawania stopów. Nie są one wcale takie tanie i łatwe do znalezienia.
    • Celulozowy (C): Wyłożone są celulozą lub związkami organicznymi. Znajdują zastosowanie zwłaszcza przy spawaniu pionowym zstępującym oraz spawaniu specjalnym (np. gazociągów) i innych bardzo wymagających pracach.
    • Z kwasu (A): krzemionka, mangan i tlenek żelaza to zasady w związku pokrywającym te elektrody. Stosowane są do prac o dużej grubości dzięki dużej penetracji. Mogą powodować pęknięcia w przypadkach, gdy materiał podstawowy nie nadaje się do spawania lub nie ma dobrych właściwości.
  • nie pokryty: brak im warstwy ochronnej, co ogranicza ich zastosowanie do procesów spawania gazowego. W tym przypadku wymagana jest zewnętrzna ochrona za pomocą gazu obojętnego, aby zapobiec przedostawaniu się tlenu i azotu. Elektrody te znajdują zastosowanie w technice spawania TIG, gdzie stosuje się elektrody wolframowe. Technika ta pozwala na uzyskanie wysokiej jakości wykończeń na różnego rodzaju materiałach.
• Materiał: jeszcze raz musisz wybrać odpowiednią elektrodę w zależności od materiału, który będziesz spawać, ponieważ może się ona różnić w zależności od tego, czy jest to żelazo/stal, czy aluminium itp.
• Średnica: możemy dobrać odpowiedni rozmiar w zależności od ilości materiału jaki chcemy pozostawić na sznurku. Jak widzieliśmy, istnieje mniej więcej grubość, chociaż w razie wątpliwości najczęściej wybieraną grubością jest 2.5 mm. Jeśli jednak złącze musi być cieńsze, wybierz mniejszą średnicę, a jeśli złącze jest bardziej od siebie oddalone, chcesz wypełnić większe szczeliny lub zakryć dziury, idealnym rozwiązaniem będzie wybór grubszej elektrody.
• Długość: Można znaleźć także elektrody o większej lub mniejszej długości. Oczywiście dłuższe wytrzymają dłużej, ale są też nieco bardziej uciążliwe w kontrolowaniu. Do najczęściej stosowanych należą te o długości 350mm, czyli 35 cm. Niektórzy jednak je obcinają, bo wolą pracować krótszą elektrodą…
• Nomenklatura AWS: Jest to określane na podstawie numeracji elektrod, ponieważ każda liczba coś oznacza. Jak widać w przypadku elektrod dostępnych na rynku, pojawia się nomenklatura typu E-XXX-YZ. Teraz wyjaśnię, co oznacza ten kod alfanumeryczny:
  • AWS A5.1 (E-XXYZ-1 HZR): elektrody do stali węglowej.
    • E: oznacza, że ​​jest to elektroda do spawania łukowego.
      
    • XX: wskazuje minimalną wytrzymałość na rozciąganie, bez obróbki po spawaniu. Na przykład model 6011 jest mniej wytrzymały niż model 7011.
    • Y: wskazuje pozycję, w której elektroda jest gotowa do spawania.
      • 1=Wszystkie pozycje (płaska, pionowa, sufitowa, pozioma).
      • 2=Dla pozycji płaskich i poziomych.
      • 3=Tylko dla pozycji płaskiej.
      • 4= Spoina nad głową, pionowo w dół, płaska i pozioma.
    • Z: rodzaj prądu elektrycznego i polaryzacja, z jaką może pracować. Określ także rodzaj użytej powłoki.
    • HZR: Ten opcjonalny kod może wskazywać:
      • HZ: spełnia wymogi testu dyfuzyjnego wodoru.
      • R: spełnia wymagania testu wchłaniania wilgoci.
  • AWS A5.5 (E-XXYZ-**): do stali niskostopowych.
    • To samo co powyżej, ale zmień końcowy przyrostek **.
    • Zamiast liter używają litery i cyfry. Wskazują przybliżoną zawartość procentową stopu w stopiwie.
  • AWS A5.4 (E-XXX-YZ): do stali nierdzewnej.
    • E: wskazuje, że jest to elektroda do spawania łukowego.
    • XXX: określa klasę AISI stali nierdzewnej, do której przeznaczona jest elektroda.
    • Y: odnosi się do pozycji i znowu mamy:
      • 1=Wszystkie pozycje (płaska, pionowa, sufitowa, pozioma).
      • 2=Dla pozycji płaskich i poziomych.
      • 3=Tylko dla pozycji płaskiej.
      • 4= Spoina nad głową, pionowo w dół, płaska i pozioma.
    • Z: rodzaj powłoki oraz klasa prądu i polaryzacja, z jaką można ją stosować.

elektrody niezużywalne

Na koniec nie możemy zapomnieć o elektrody niezużywalne, czyli wolframowe lub wolframowe, jakkolwiek chcesz je nazwać. W tym przypadku możemy je sklasyfikować w następujący sposób:

• Wolfram 2% toru (WT20): jest czerwony, używany do spawania DC TIG. Trzeba nosić maseczkę, bo może to być szkodliwe dla zdrowia. Z drugiej strony bardzo dobrze sprawdzają się w przypadku stali utleniających, kwasów i żaroodpornych takich jak miedź, tantal i tytan.
• 2% wolframu cerowego (WC20): Mają szary kolor i długą żywotność, a także są przyjazne dla środowiska i zdrowia. Dlatego mogą być świetną alternatywą dla torowych.
• Wolfram 2% Lantan (WL20): mają kolor niebieski, stosowany do spawania zautomatyzowanego, o długiej żywotności i wysokim wypływie. Nie emituje promieniowania.
• Wolfram z zawartością 1% lantanu (WL5): kolor jest w tym przypadku żółty i służy do cięcia i spawania plazmowego.
• Wolfram do cyrkonu (WZ8): o kolorze białym, używane są przede wszystkim do spawania prądem zmiennym.
• Czysty wolfram (W): kolor jest zielony, może spawać aluminium, magnez, nikiel i stopy metodą spawania AC. Nie zawiera żadnych dodatków, więc nie jest szkodliwy jak tor.

Typowe błędy i rozwiązania

Chociaż jest ich duża liczba możliwe wady, najczęstsze, które można znaleźć i których należy unikać, to:

• Zły wygląd przewodu: ten problem jest prawdopodobnie spowodowany przegrzaniem, niewłaściwym wyborem elektrod, błędnymi połączeniami lub nieprawidłowym natężeniem prądu. Aby rozwiązać ten problem, wyreguluj używany prąd, aby znaleźć odpowiednią równowagę, i wybierz odpowiednią elektrodę, która pracuje z określoną prędkością, aby uniknąć przegrzania.
• Nadmiar odprysków: Kiedy rozpryski przekraczają normalny poziom, jest to prawdopodobnie spowodowane zbyt wysokim prądem lub nadmiernym wpływem magnetycznym. Ponownie zaleca się obniżenie natężenia prądu w celu dokładnego określenia limitu w procesie.
• nadmierna penetracja: W tej sytuacji głównym problemem jest zwykle niewłaściwe położenie elektrody. Sugeruje się analizę prawidłowego kąta, aby uzyskać optymalne wypełnienie.
• pęknięta spoina- Pękanie spoiny wynika z niewłaściwej zależności pomiędzy rozmiarem spoiny a łączonymi częściami, co skutkuje sztywnym połączeniem. Biorąc to pod uwagę, wykorzystaj swoje umiejętności analityczne, aby zaprojektować ulepszoną strukturę złącza, uwzględniając dostosowanie rozmiaru, jednolite odstępy i ewentualnie wybór bardziej odpowiedniej elektrody.
• kruche lub kruche spoiny: Jest to jeden z najpoważniejszych problemów podczas spawania, ponieważ może mieć negatywny wpływ na ostateczną jakość części. Przyczyny mogą obejmować niewłaściwy wybór elektrody, niewystarczającą obróbkę cieplną lub niewystarczające chłodzenie. Dlatego należy pamiętać o zastosowaniu odpowiedniej elektrody (najlepiej o niskiej zawartości wodoru), ograniczeniu penetracji i zapewnieniu odpowiedniego chłodzenia.
• Zniekształcenie: Ta wada może być spowodowana złym projektem początkowym lub nieuwzględnieniem skurczu metali, co skutkuje słabym połączeniem, a w niektórych przypadkach przegrzaniem. Na tym etapie należy dokonać przeglądu i w razie potrzeby przeprojektować model, a także rozważyć takie opcje, jak zastosowanie elektrod o większej prędkości.
• Słabe topienie i deformacja: Problemy te są spowodowane nierównomiernym nagrzewaniem lub niewłaściwą sekwencją operacji, co skutkuje niewłaściwym skurczem części. Można temu zaradzić poprzez formowanie i odprężanie części przed spawaniem, a także uważną kontrolę sekwencji procesu.
• podważony: Ten problem jest zwykle wynikiem złego doboru lub obsługi elektrody lub użycia zbyt wysokiego natężenia prądu. Dlatego należy przeanalizować, czy stosuje się właściwą elektrodę i ewentualnie zmniejszyć prędkość spawania.
• Porowatość: może pojawić się na skutek zmieszania się żużla z roztopionym metalem podczas jego kilkukrotnego przepuszczania bez uprzedniego usunięcia żużla, na skutek zanieczyszczenia metalu w trakcie procesu itp. W tym przypadku istotne jest wykonanie dobrej, jednolitej ściegu za jednym razem, bez kilkukrotnego powtarzania (bez usuwania żużla).

Bezpieczeństwo i częste wątpliwości

Aby zapewnić Bezpieczeństwo spawania jest niezbędne, aby zapobiec wypadkom i obrażeniom ciała. Oto kilka środków bezpieczeństwa, których należy przestrzegać podczas wykonywania prac spawalniczych:

• Nie spawać w miejscach, w których w pobliżu znajdują się materiały palne lub łatwopalne: iskra powstająca podczas procesu może spowodować pożar lub eksplozję.
• Używaj środków ochrony indywidualnej lub sprzętu ochronnego: składające się z maski chroniącej oczy, rękawiczek na dłonie, obuwia z izolującymi podeszwami i długiej odzieży zabezpieczającej przed oparzeniami skóry. Ponadto, jeśli zamierzasz spawać elektrodami ocynkowanymi lub wolframowymi z pierwiastkami toksycznymi, zawsze używaj maski filtrującej.
• Dobrze wentylowany obszar: pracować w pomieszczeniu z dobrą wentylacją, aby uniknąć gromadzenia się oparów i toksycznych gazów. Jeśli pracujesz w pomieszczeniu, upewnij się, że jest odpowiednia cyrkulacja powietrza lub użyj systemów odprowadzania dymu.
• Gaśnica i pierwsza pomoc: miej pod ręką odpowiednią gaśnicę i apteczkę na wypadek sytuacji awaryjnej. Zapoznaj się z jego użytkowaniem i lokalizacją.
• Nie pal i nie jedz: unikaj palenia, jedzenia i picia w pobliżu miejsca spawania, ponieważ opary i cząstki mogą zanieczyścić żywność i być szkodliwe dla zdrowia.
• Sprzęt w dobrym stanie: Właściwa konserwacja spawarki jest niezbędna, aby była ona w dobrym stanie i aby uniknąć problemów z wyładowaniami spowodowanymi słabą izolacją, przegrzaniem itp.
• Odłączenie zasilania: Przed regulacją lub dotknięciem jakiejkolwiek części sprzętu spawalniczego należy upewnić się, że jest on odłączony od źródła zasilania elektrycznego.

Ponadto jeden z Najczęstszym pytaniem wśród nowicjuszy jest to, czy dotknięcie spawanej części lub elektrody może spowodować porażenie prądem. A prawda jest taka:

• Możesz dotykać spawanego kawałka metalu gołą ręką, bez obawy, że zostaniesz porażony prądem, gdy elektroda i zacisk uziemiający się zetkną. Nie jest to jednak zalecane, ponieważ w przypadku wzrostu temperatury części można się poparzyć.
• Elektrodę najlepiej pozostawić nietkniętą, jednak wielu profesjonalnych spawaczy trzyma ją w rękawicy, aby zapewnić większą precyzję. Trzeba powiedzieć, że te pokryte rutylem nie rozładowują się, ponieważ metal w środku jest pokryty izolatorem. Jeśli jednak masz wątpliwości, czy powłoka zapewnia izolację, lub jeśli masz gołą elektrodę, nigdy jej nie dotykaj.

Nie zapomnij przeczytać naszego artykułu na temat Najlepsze spawarki, jakie możesz kupić...